امید ظریفی

شازده‌جان! پسین‌گاه صداهایی از کوچه می‌آمد. از پنجره نگاه انداختم. دیدم کلهم اجمعینِ طفلان و نوباوگان محل، از یک گره تا یک ذرع، از قرنطینه درآمده‌اند و مشغول‌ند به جمیعِ تفریحات و تفننات. یاد بچگی‌مان افتادم...

خوش‌م به دستِ حائل و به روزگارِ کودکی

که گفتم‌ت پس از نگاهِ دزدکی: دَکی‌دَکی!