امید ظریفی

این قمرِ زمین، همان ماه را می‌گویم، مگر «دیدنی» نبود؟! حرفم این است که بالاخره هر چیزی «چیزنی‌»ست دیگر. فی‌المثل حرص «خوردنی‌»ست، مریض «شدنی‌»ست، آبرو «بردنی»ست، سلام «کردنی»‌ست، دل «بریدنی»‌ست، حاوی «بودنی»ست، جامه «دریدنی»‌ست، صدا «زدنی»ست، رنج «کشیدنی»ست، باقی «ماندنی»ست؛ ماه هم از همان اَوانِ کار «دیدنی» بود. برای همین هم هست که نمی‌توانم هضم کنم که چطور چند وقتی‌ست که می‌گویند قرار است «گرفتنی» شود! مایه‌ی مسرت ماست اگر از این جهالت درم بیاوری شازده‌جان...

#خسوف‌ترین_خسوفِ_قرن