امید ظریفی

تعجب نکن شازده‌جان... وقتی در این ولایت، عصری وجود داشته که داخل سیاهه‌ی غداخوری‌ها «لیموناد» بوده و «نوشابه» نبوده، تعجبی ندارد که روزگاری هم بیاید که این «شلغمِ مو بور» و آن «تپلِ تقریبن کور» با هم بنشینند سر یک میز و دل بدهند و قلوه بگیرند و بُنچاق امضا بزنند! اصلن همه‌ی دل‌رُبایی و سَحاریّت این دنیا به همین چیزهای غریب‌ش است شازده... بگذریم؛ ما را چه به سیاست. خودت خوبی؟