امید ظریفی

در مورد چیزی که اندیشیدی خالی‌الذهنم؛ اما علی‌ایّ‌حال روا نبود که آن گردوشکنِ چراغ‌قوه‌دارت را بفروشی و عایدی ماه‌ها جان‌کندنت را هم رویش بگذاری و بدهی برای یک ماسماسکِ فَکَسنی که تازه سیب پشتش هم گازخورده هست! اگر غرض زنگ زدن به این و آن بود که با همان قبلی هم حاصل می‌شد. اصلن همه‌ی بدبختی ما، ذُریه‌ی آدم^(ع)، به خاطر سیبِ نیم‌خورده است شازده. مادرمان که به حرف هم‌سنگش گوش نداد و همه‌مان را به هبوط کشاند؛ خواهشن تو دیگر به حرف حقیر گوش کن که ناخواسته بدبخت‌مان نکنی! اقلن کمی صبر می‌کردی؛ مطمئنن لختی دیگر سالم و گازنخورده‌اش هم پیدا می‌شد. میوه‌های دیگرش هم!