امید ظریفی

از تابستون پارسال یه سری از بچه‌های المپیادیِ کرج دور هم جمع شدن و یه موسسه‌ای راه انداختن به اسم «همساز» که کارش برگزاری آزمون‌های مرحله دویی به صورت منظم و در طول سال بود. چیزی که تابه‌حال اتفاق نیافتاده بود. بعد از برگزاری یکی دو تا آزمون، من هم به کمیته‌ی فیزیکش اضافه شدم. چندتایی بودیم و هر آزمون نفری یه سوال می‌دادیم. بچه‌ها هم به صورت آنلاین شرکت می‌کردن و پاسخ‌هاشون رو اسکن می‌کردن و می‌فرستادن و هر کدوم از طراح‌ها هم سوال خودش رو تصحیح می‌کرد و نمره می‌داد و بعد هم نتیجه‌ها اعلام می‌شد. در این بین بعضی مواقع بچه‌ها چیزهای جالبی توی برگه‌شون می‌نوشتن. از ابراز ارادت به طراح و این چه سوالیه طرح کردید گرفته تا نوشتن شعر و لطیفه و کشیدن شکلک و از این‌جور چیزها! موارد نسبتن زیادی از این دست رو از همون اوایل جمع‌آوری کردم. اما از بدِ روزگار حدود دو ماه پیش موبایلم به فنا رفت و امکان دسترسی بهشون رو ندارم. فعلن دو مورد از شاهکارهای بچه‌ها توی آزمون آخر رو می‌تونید ببینید:

وقتی نتیجه‌ی آخر سوال، شهود فیزیکیِ خفنی بهت میده!

وقتی اشتباه کردی و به چیز بدی رسیدی و راهی برای برگشت هم نداری و سعی می‌کنی فرار رو به جلوی خوبی داشته باشی!