امید ظریفی

کتاب «تاریخچه‌ی خودم» جدیدترین اثر استیون هاوکینگ است. از روی اسم کتاب هم پیداست که این کتاب اتوبیوگرافی خودش است. کتاب حجم کمی دارد ولی کلیّات زندگی هاوکینگ و بخشی از جزئیاتش را همراه با ارائه‌ی عکس‌های کمتر دیده شده از او به خوبی نشان می‌دهد. شاید حیرت‌انگیزترین بخش‌های کتاب، آن قسمت‌هایی باشد که هاوکینگ با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند و در عین ناباوری هر بار سرحال‌تر از قبل به پژوهش علمی خود ادامه می‌دهد. او از معلولیتش اصلن ناراحت نیست؛ بلکه آن را از جهاتی کمکی جدی به خود تلقی می‌کند، زیرا به دلیل معلولیتش تدریس دانشجویان لیسانس را بر عهده نداشته است و همچنین از شرکت در همایش‌ها و کنفرانس‌های خسته کننده مصون بوده! پس توانسته است که کل وقت خود را صرف پژوهش کند.

او می‌گوید اگرچه کارهایش جایزه‌ی نوبل را برایش به ارمغان نیاورده است (زیرا کارهای هاوکینگ هنوز تایید تجربی ندارند.) اما از سوی دیگر، جایزه‌ی ارزشمندتر فیزیک نظری را برده است، که به اهمیت نظری کشف فارغ از اینکه از طریق تجربی اثبات شده باشد یا نه اعطا می‌شود.

او می‌گوید سرشناس بودن از جهاتی خوب و از جهاتی هم بد است. مثلن وقتی میخواهی سریع بروی و چیزی بخری مجبوری در راه با تعداد زیادی از هوادارانت عکس یادگاری بگیری! فکر می‌کنم تنها مشکل هاوکینگ این باشد که نمی‌تواند با عینک زدن خودش را از مردم پنهان کند و ویلچرش همه چیز را به طرف‌های مقابل می‌رساند.

نکته جالب این هست که حتا توی این کتاب هم هاوکینگ برخی از مطالب علمی را در مورد سفر در زمان و سیاهچاله‌ها عنوان کرده است!

او همچنین یکبار هم به ایران سفر کرده است که در کتاب هم شرح آن را آورده است (چه کشیده در ایران!!!) که پیشنهاد میکنم از خود کتاب بخوانید یا به این لینک بروید!