فیزیک: physics | فَی+زیک= سایه + پرنده‌ی کوچک= پرنده‌ی سایه‌ای، پرنده‌ی سیاه؛ در متون قدیم به معنی «خفاش» هم آمده است.
فیزیک‌دان: غذای همان پرنده؛ دانه‌ای که پرنده‌ی بالا تناول می‌کند.
متافیزیک: پرنده‌ای که رنگ پرهایش متالیک است.
بیوفیزیک: جمله‌ای دستوری در زبان محلی؛ به معنیِ «آهای پرنده! بیا این‌جا!»
مکزیک: پرنده‌ای که شغل‌ش مکانیکی است.
موزیک: مویِ پرنده یا پرِ پرنده!
فیزیولوژیک: پرنده‌ای را گویند که دوستان خودش را گم کرده و سرگردان شده!
این متن هم داستان جالبی دارد. چه خونی به دل یکی از دوستان کردم تا آماده شد. شخصن که عذر خواستم، عمومن هم می‌خواهم!
با رسم‌الخطِ این‌جانب:
با رسم‌الخطِ اون‌جانب:
چند روزی‌ست که خبرها را از این‌ور و آن‌ور دنبال می‌کنم. نمی‌دانم چرا این‌قدر ملت با تصویب CFT در مَشا (بخوانید: مجلس شورای اسلامی!) مخالف‌اند. ما که یک Ads/CFT داریم که وحدت نسبتن خوبی بین گرانشِ کوانتومی و نظریه‌ی میدان‌های کوانتومی برقرار کرده و راضی هم هستیم ازش! از اوانِ کار می‌دانستم این ملت چشمِ مطالبِ فیزیکی را ندارند. آخر چرا نمی‌گذارند این نوگل‌های شکفته‌ی داخل بهارستان کارشان را انجام دهند! خلاصه که هعی... ملت هم ملت‌های قدیم شازده‌جان!
#روز_کودک #تصویب_CFT_در_مجلس
خمپاره‌وار، سربه‌هوایی و سربه‌زیر
تو مانده‌ای و کالج و این راهِ بدمسیر
ماهی من و توییم و تُنگ صنعتی شریف
ما در حصار تُنگ و او هم وی آسیب‌ناپذیر
مردابِ «آز 1» همه را غرق می‌کند
ای یار همتی کن و دست مرا بگیر
تو آن «سه‌نقطه»ای و من این «جایِ خالی»ام
برید مصرع قبل را قیچیِ سردبیر!
«اخلاق» می‌رسد به من، اما چقدر زود
ای یار می‌رسم به تو، اما چقدر دیر
چشم انتظار حادثه‌ای ناگهان مباش
با جزوه‌ات بیا و جان مرا بگیر!
پی‌نوشت 1: غلط‌های وزنی را ببخشید. نصفه‌شب، بداهه و با ذهن و چشمی آلوده به خواب سروده شده.
پی‌نوشت 2: در نظرم بود که توی مراسم خوش‌آمدگویی به ورودی‌ها این شعر رو براشون بخونم؛ ولی چون سخنران اول بودم و اون‌ها هم اولین برخودشون با مقوله‌ای به اسم دانش‌گاه بود، به‌جاش یه شعرِ طنزِ فیزیکی خوندم، تا چشم و گوش‌شون هم بسته بمونه!
پی‌نوشت 3: نقیضه‌ای بود بر غزلی از فاضل نظری، با مطلعِ
«فواره‌وار، سربه‌هوایی و سربه‌زیر / چون تلخیِ شراب، دل‌آزار و دل‌پذیر»
سه‌شنبه ظهر، حول‌وحوشِ ساعت 1 به‌وقتِ خودمون، قراره که برنده یا برندگان نوبل فیزیک امسال معرفی بشن. من از همین تریبون اعلام می‌کنم که پَن جیان‌وی و تیمِ چینی‌ش، که سال پیش تونستن نخستین ارتباط ویدئویی که به‌صورت کوانتومی رمزگذاری شده بود رو برقرار کنن، با نسبت آرای بسیار زیاد این جایزه رو خواهند برد. نتیجه هر چیزی به غیر از این بود، می‌ریزیم توی خیابون‌ها!
«یادتان باشد که بردنِ نوبلِ ما، آن چیزی نیست که کسی در آن نوبل را نبرد! همه با هم نوبل را می‌بریم؛ اگرچه برخی مژده‌ی این بردنِ نوبل را دیرتر درک کنند!»
آخرنوشت: توی اتاق، داریم با بچه‌ها در مورد همین موضوعِ درهم‌تنیدگی و رمزنگاری کوانتومی حرف می‌زنیم که یک‌دفعه می‌پرسم: «راستی بچه‌ها، به‌نظرتون نوبل صلح رو به کی می‌دن؟» که بلافاصله محمد، به خودش و جواد و سوتی اشاره می‌کنه و جواب می‌ده: «به ماها! که یک سال‌ه تو رو توی این اتاق تحمل کردیم!» همین :-/
بعدن‌نوشت: برندگان نوبل امسال فیزیک هم اعلام شدن و مثل این‌که باید بریزیم توی خیابون‌ها!
عبارتِ
«غصه نخور! یا خودش می‌آد، یا نامه‌ش. بالاخره همه‌چی درست می‌شه.»
در زبانِ فیزیک‌خوانان، می‌شه:
«غصه نخور! یا جرم‌ش می‌آید، یا انرژی‌ش. بالاخره همه‌چی پایسته‌س!»
والا...!
