کوهِ پایان سال

امروز صبح (جمعه، 22 اسفندماه 1393) همراه چندی از بچه‌های مدرسه عشق¹ رفتیم کوه. وعده ساعت 6:30 صبح دَم در دارالولایه² بود. خیلی خوش گذشت. اصلن مگه میشه با بچه‌های مدرسه عشق باشی و بهت خوش نگذره؟! رفتیم منطقه هفت صفه، طبقه چهارم! منم آخرش سر در نیاوردم که این طبقه‌ها رو چطور تقسیم بندی کرده بودند. مقداری بعد از تفت بود و چندی هم باید با راه خاکی سر می‌کردیم. حدود ساعت 8 که حرکتمون رو به سمت بالا شروع کردیم، ساعت 1 بعدازظهر رسیدیم به مکان ابتدایی؛ بیش از 5 ساعت پیاده‌روی و کوه‌نوردی! البته با کمی استراحت در راه.

 

1. یه تشکیلاتیه که بچه‌هایی که نوربالا میزنن، توش عضون!

2. مکانی که بچه‌ها برای جلسات هفتگی جمع می‌شَن؛ به عبارتی: مرکز فرماندهی! 

یزد سپید است؛ اگر و تنها اگر برف بیاید!

بالاخره بعد از مدّت زیادی انتظار، امسال هم چهره‌ی یزد سپید شد. خدا را شکر! همین یک بار هم برای ما کویرنشینان (نمیگویم "اهل کویر" چون من یزدی نیستم!) خوب است و مایه‌ی خوشحالی. برف تقریباً از ساعت 9 شب گذشته شروع به باریدن کرد و تا ساعت 11 صبحِ امروز هم مهمان ما بود و من هم با (سوءِ!) استفاده از این فرصت به عبارتی مدرسه را پیچاندم!

امیدوارم نعمت هم همراه برف به اینجا آمده باشد...