امید ظریفی

امید ظریفی
سَرگَشتِۀ مَحض‌ایم و دَرین وادیِ حِیرَت
عاقِل‌تَر اَز آن‌ایم کِه دیوانِه نَباشیم

حتا هنوز هم، هم‌چنان همین!
تا ببینیم خدا چی می‌خواد...
بایگانی
دوشنبه, ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۹، ۰۴:۱۷ ب.ظ

از هواپیما تا ناوچه

قطعن اشتباه نظامی‌ای که باعث مرگ افراد عادی جامعه بشه خودبه‌خود دردناک‌تر از اشتباه نظامی‌ای‌ئه که باعث مرگ افراد نظامی می‌شه، که در همۀ دنیا هم -کم یا زیاد- مورد دوم همیشه اتفاق افتاده و می‌افته. اما با این وجود، کاملن می‌شه تفاوت معنی‌دار نحوۀ برخورد مردم با اشتباه دیشب ارتش و اشتباه دی‌ماه سپاه رو به‌صورت واضح دید، که عمومن از اولی با ابراز تأسف گذشتن اما واکنش‌شون نسبت به دومی پر بود از خشم و انزجار.
مطمئنن این نگاه منفی نسبت به سپاه (در مقایسه با ارتش) به‌دلیل فعالیت‌های نظامی اون نیست -که کسی که منکر فعالیت‌های مفید و لازم سپاه توی تأمین امنیت کشور می‌شه حتمن چشم‌ش رو نسبت به قسمتی از حقیقت بسته- که به‌نظر من کاملن ارتباط تنگاتنگی داره با حقی که سپاه در این سال‌ها برای خودش قائل شده برای فعالیت موازی توی شاخه‌های غیرنظامی (بانک‌داری و سازمان هنری-‌رسانه‌ای و راه‌سازی و ...) و انحصاری که توی این زمینه‌ها به‌وجود آورده. و باید بپذیریم که نتیجۀ نهایی و بلندمدتِ این تمامیت‌خواهیِ صرف اگه آبروریزی چندهفتۀ پیش مستعان نباشه، ایجاد تک‌صدایی توی زمینه‌های مختلف‌ه، و چه چیزی بدتر از این.
البته که نمی‌شه تقصیر به‌وجوداومدن چنین شرایطی رو فقط‌‌وفقط انداخت گردنِ تمامیت‌خواهی سپاه، که مثلن پروژۀ امیرخانی توی نیم‌دانگ پیونگ‌یانگ بررسی این مسئله است که نفس تحریم یک کشور چه‌جوری می‌تونه باعث ایجاد تک‌صدایی توی اون کشور بشه؛ اما جدای از این بحث که خودش حدیث مفصلی رو در رد یا پذیرش‌ش می‌طلبه، مطمئنن نمی‌شه منکر این شد که ادامۀ گسترش چنین فعالیت‌هایی، روزبه‌روز باعث ضعیف‌ترشدنِ پای‌گاه سپاه بین مردم می‌شه. و رسیدن به روزی که مردم -به‌خاطر این تمامیت‌خواهی- حق فعالیت نظامی رو هم برای سپاه قائل نباشن بدترین اتفاق ممکن‌ه.

 

موافقین ۴ مخالفین ۱ ۹۹/۰۲/۲۲
امید ظریفی

نظرات (۳)

۲۲ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۸:۴۳ احسان ابراهیمیان

تفاوت زدن هواپیمای مسافربری و ناو توی رزمایش صرفا در مرگ نظامی و غیر نظامی نیست، حتی صرفا نخبه بودن اون هواپیما و سرباز بودن اون ناو هم تفاوت نیست، حتی این که مسئولیت هواپیما با سپاه بود این یکی با ارتش هم توجیه کننده واکنش مردم نیست گرچه همه اینهایی که گفتم دخیله در تفاوت واکنش به این دو اتفاق (مخصوصا مورد دانشجوی غیر نظامی با سرباز نظامی تفاوت مهمیه) اما یکی از مهمترین تفاوت هایی که به تفاوت واکنش بین این دو اتفاق دامن زد ظرف زمانی بسیار متفاوت اون دو تا بود.

 

الان کشور کمابیش تو یه رخوت نسبیه اما اون موقع التهاب توی کشور خیلی بالا  بود و همدلی خیلی زیادی هم پشت سر اتفاقای قبلش توی کشور به نفع حکومت رخ داده بود، این همدلی برای کسانی که به هر دلیلی هیچ وقت دلشون با نظام صاف نبود سنگین بود و نمی تونستن به هیچ وجه قبول کنن که واقعا قاطبه مردم متاثر شدن از اتفاقی که برای سردار سلیمانی افتاد. اون اتفاق هواپیما بهانه لازم رو داد تا اون بغض فروخورده از همدلی رو خالی کنن اون آدما، و خُب اقلیت متعصب و احساسی همیشه پر سر و صداست حتی اگه تعدادشون زیاد نباشه. به نظر من عمده تفاوت ناشی از این تفاوت ظرف زمانی بوده.

پاسخ:
موافق‌م. مسئلۀ اون اتفاق مسئلۀ کاملن پیچیده‌ای‌ئه و این موردی که به‌ش اشاره کردید هم حتمن تأثیرگذار بوده. به‌شخصه از همون روزها سعی ‌می‌کردم تا اون‌جایی که ممکن‌ه متوجه واکنش‌هایی که سرچشمه‌شون از همین چیزی‌ئه که گفتید باشم، و این رو قبول دارم که قسمت خوبی از جامه‌دری‌ها و دادوبی‌دادها از همین جا نشأت می‌گرفت. اما باز هم جدای از این دسته، مشاهده‌های من بین اطرافیان‌م کاملن نشون‌دهندۀ همین خشمی بود که گفتم. واقعن توی اون روزها اگه به خودم هم کارد می‌زدن خون‌م در نمی‌اومد.

+ حالا که بحث عوامل تأثیرگذار جلوتر رفت، بدم نمی‌آد این رو هم بگم که حتمن یکی دیگه از عوامل مهم، کتمان سه‌روزۀ اتفاق بود. که اون رو هم بیش‌تر حاصل عدم سواد رسانه‌ای صداوسیمایی‌ها و مسئولین مرتبط می‌دونم. مطمئنن اگه توی اون سه روز گوش فلک رو از این‌که کار خودمون نبوده پر نمی‌کردن و خلبان بازنشسته رو جلوی دوربین نمی‌آوردن که با اعتمادبه‌نفس بگه به‌هیچ‌وجه امکان رخ‌دادنِ چنین اتفاقی نیست، پذیرفتن این استدلال برای قسمت خوبی از جامعه منطقی می‌شد که چون توی اون روزها وضعیت وضعیتِ قرمز و آماده‌باش بود، پذیرفتن مسئولیت این اشتباه از همون ساعت‌های ابتدایی کل سیستم دفاعی کشور رو از لحاظ روحی و کارایی از کار می‌انداخت. اما چه کنیم که با این کتمان مستقیم و بی‌مهابا -که می‌شد به‌جاش خیلی محکم سکوت کرد و گفت که در حال بررسی‌‌ایم- در نهایت کل این داستان به پای عدم صداقت حکومت نوشته شد.

توی قضیه‌ی موازی‌کاری سپاه و اینکه چون یه نهاد با هدف پاسداری از انقلابه و بنا بر همین اصل هرجا احساس کنه انقلاب داره تضعیف می‌شه، به خودش اجازه ورود می‌ده و صدمات این رویکرد متوجه ملت و متعاقباً خودشه، باهات موافقم؛ اما قضیه‌ی هواپیمای اوکراینی و اینکه سپاه خودش رو جلو انداخت و مسیح مصلوب کرد که به قول سردار خودش، سپاه خودش رو شهید کرد، قضیه خیلی پیچیده‌تر از این به‌نظر می‌رسه. شاهدش هم همینه که کسی به این موضوع توجه نکرد که پدافند هوایی که اون هواپیما رو زد مال سپاه بود واقعاً یا مال ارتش، مهم‌تر از اون اینکه شورای عالی امنیت ملی اون شب پروازها رو لغو نکرده بوده و بد ماجرا اینه که رئیس‌‌‌جمهور یکی از ارکان شورای عالی امنیت ملیه و نهاد بالادستش رهبری و نهادهای زیردستش شورای امنیت کشور،  شورای دفاع و شورای هماهنگی اطلاعاته، و بدترین قسمت اینه که هنوز ملت هیچ جواب درستی درباره‌ی اون فاجعه نگرفتن؛ منظورم از همه‌ی این حرف‌ها این بود که توی ماجرای هواپیمای اوکراینی دی‌ماه صرفاً پای سپاه وسط نبود؛ پای حکومت وسطه.

پاسخ:
پای سپاه، حکومت، صداوسیما و همۀ کسایی که توی اون روزها برای یک لحظه هم که شده از ذهن‌شون گذشت که می‌شه از زیر بار مسئولیت این اتفاق با بازی رسانه‌ای شونه خالی کرد.
با همۀ تلخی‌هایی که این اتفاق داشت و هنوز هم داره، معتقدم یه جنبۀ مثبت هم داشت و اون هم این بود که به مسئولین امر خیلی محکم نشون داد که عدم شفافیت چه‌قدر می‌تونه خطرناک باشه! اون‌قدری خطرناک که توی اون روزهایی که کل جامعه تحت تأثیر شهادت سردار سلیمانی بود -و این روحیۀ سلحشورانه تا حدی درون همه‌مون نفوذ کرده‌بود که اون خانم خیلی راحت گفت که هرکسی مثل من فکر نمی‌کنه بلند بشه از این‌جا بره!- این اتفاق تونست به‌راحتی ورق رو به‌صورتِ کاملِ کاملِ کامل برگردونه. 

امید ببخشید کامنتم بی‌ربطه، حین خوندن این پست برام سؤال شد که آیا تو چارت رشتهٔ شما پایان‌نامه اجباریه؟!

پاسخ:
داستان بلخ و شوشتر و آهن‌گر و مس‌گر! (-:
توی چارت کارشناسی چیزی به اسم پایان‌نامه نداریم. صرفن یه پروژۀ کارشناسی هست که اون هم اجباری نیست. اما خب از همین تریبون به همۀ افراد ذی‌نفع پیش‌نهاد می‌کنم که حتمن برش دارن!

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">