‌‌

حس طفلی را دارم که تنها به سبب این‌که ابوی‌اش عهد کرده بود بعد از کنکور، برای‌ش از این ماسماسک‌هایِ لمسیِ سیب‌ِگاززده‌دار بخرد، چند ماهی را سگ‌دو زده و حالا در حین این‌که دارد قیمتِ نجومیِ محبوب‌ش را چک می‌کند و می‌بیند که چقدر نمی‌تواند آن را ابتیاع کند، غفلتن شست‌ش خبردار می‌شود که سیاهه‌ی نتایج کنکور آمده و چند لحظه بعد، با دیدن رتبه‌ی درخشان‌ش به این می‌اندیشد که اگر به شمار رتبه‌اش، سرمایه‌ای داشت به دلار، می‌توانست به محبوب‌ش برسد! این احساس هزاربار تقدیم تو نباد شازده‌جان...